«Ζω καλύτερα – Ευ ζην – Οδική Ασφάλεια». Ο κύριος ΚΟΚ μου μαθαίνει να κυκλοφορώ.

 

 

Οι δραστηριότητες που επιλέξαμε στα πλαίσια του εργαστηρίου δεξιοτήτων είχαν ως στόχο να μάθουν τα παιδιά τις πινακίδες σήμανσης και τους κανόνες συμπεριφοράς σαν πεζοί, επιβάτες, οδηγοί και ποδηλάτες.

Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με ειδικούς στην κυκλοφοριακή αγωγή και απέκτησαν γνώσεις που κρίνονται απαραίτητες για μια ασφαλή οδική συμπεριφορά.

 

Η εκπαίδευση των παιδιών στην κυκλοφοριακή αγωγή επιδιώκει την ενδυνάμωση της στάσης και των κινήτρων για τη δημιουργία μιας νοοτροπίας που διαπνέεται από τη γνώση και τη σωστή εφαρμογή των κανόνων, την υπευθυνότητα και το σεβασμό προς τους άλλους οδηγούς και πεζούς.

Η αφόρμηση για να ξεκινήσει το πρόγραμμα ήταν το ερώτημα με ποιον τρόπο έρχεται ο καθένας στο σχολείο. Μετά από συζήτηση έγινε ανίχνευση όσων γνωρίζουν τα παιδιά και τέθηκαν τα ερωτήματά τους για όσα θα ήθελαν να μάθουν.

 

 

 

Αναγνωρίσαμε σήματα και μάθαμε καινούρια καθώς και το φωτεινό σηματοδότη. Τα κατηγοριοποιήσαμε σε σήματα που δηλώνουν: προσοχή, απαγόρευση, υποχρέωση και πληροφόρηση και φυσικά παίξαμε με αυτά. Παράλληλα παρατηρήσαμε και ασχοληθήκαμε με τα σχήματα που έχουν τα σήματα.

 

Κι επειδή η καλύτερη μάθηση προκύπτει μέσα από την εμπειρία κι αφού ο καιρός δεν το επέτρεψε παίξαμε μέσα στην τάξη.

 

 

 

Τα εικαστικά δεν λείπουν από το πρόγραμμα κι έτσι κατασκευάσαμε μακέτα.

 

Η Σχολή οδηγών «Γαϊτανόπουλος» καθώς και ο κύριος Βακάκης Γιάνννης, ιδιοκτήτης καταστήματος ποδηλάτων και πατέρας μαθητή του σχολείου, μας επισκέφτηκαν στο σχολείο. Εξήγησαν στα παιδιά με τον καλύτερο τρόπο όλους τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς και έλυσαν τις απορίες των μικρών μας μαθητών. 

 

 

 

 

Σημαντικό κομμάτι του προγράμματος έχουν οι δραστηριότητες κοινωνικής ενσυναίσθησης. Μιλήσαμε για τον τρόπο που πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες (ηλικιωμένοι, εγκύους) στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ακόμη, αναφερθήκαμε στα άτομα με ειδικές ανάγκες και αναρωτηθήκαμε για τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες τους.

Συζητήσαμε για τη ράμπα αναπήρων, για το αναπηρικό αμαξίδιο, για τον οδηγό όδευσης τυφλών στο πεζοδρόμιο και τις θέσεις στάθμευσης που προορίζονται για ανάπηρους.

 

 

 

 

Κλείσαμε το πρόγραμμά μας με τη δημιουργία βιβλίου όπου τα παιδιά έγιναν οι εικονογράφοι.

Με τη λήξη του προγράμματος έγινε ο αναστοχασμός μέσα από τον οποίο έγινε η κατανόηση της κατάκτησης της νέας γνώσης και τα παιδιά κέρδισαν το «Βραβείο για τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα της κυκλοφοριακής αγωγής» ως μελλοντικοί ενήλικες με με σεβασμό και υπευθυνότητα στο ρόλο τους ως πεζοί, επιβάτες, οδηγοί και ποδηλάτες.